Jak prawidłowo chodzić z kulami?

Jak korzystać i dobrać odpowiednie kule?

Żeby móc prawidłowo używać kul, musimy najpierw ustawić ich odpowiednią długość. Nie powinniśmy się do kul schylać ani garbić. Neutralne ułożenie powinno być bliskie lekkiego zgięcia w stawach łokciowych, natomiast gdyby kule były za długie musielibyśmy zgiąć ręce dość mocno co byłoby nieodpowiednie. Najkorzystniejszym rozwiązaniem jest gdy w naturalne pozycji wyprostowanej, uchwyty – rękojeści kul są na wysokości krętarza większego kości udowej. Dla osób mniej obeznanych w anatomii, krętarz większy to najbardziej „wystająca kość” na bocznej stronie uda, na wysokości pośladków lub łatwiejsza opcja- rękojeść ma być przy nadgarstku.

Jak wstawać z łóżka przy pomocy kul/kuli?

Jeśli już jesteśmy na brzegu łóżka, a nogi dotykają ziemi warto mieć przygotowaną kulę przy nodze chorej. Przy wstawaniu oraz siadaniu warto, żeby kula była przy nodze chorej jako asekuracja.

Przygotowujemy nogi, chorą nogę lekko cofamy w stronę łóżka, a zdrową wysuwamy lekko do przodu. Następnie bierzemy kulę i podpieramy się na niej (kula po stronie chorej), a drugą ręką próbujemy podeprzeć się, odepchnąć delikatnie od łóżka (dla ułatwienia możemy się podpierać na zaciśniętej pięści). Na nodze zdrowej, która jest delikatnie z przodu stajemy prawie naszym całym ciężarem i zabieramy drugą kulę po stronie zdrowej. Wyrównujemy obie nogi i chwilę stoimy, żeby upewnić się czy nie zrobi nam się słabo. Jeśli jesteśmy na tyle sprawni, że nie potrzebujemy pomocy możemy od razu wstawać z dwoma kulami, jednak gdy jesteśmy świeżo po operacji warto skorzystać z pomocy drugiej osoby i zastosować się do powyższych zasad z podparciem na pięści.

Krok zaczynamy zawsze od nogi chorej!!!

Jak należy chodzić z dwoma kulami?

Przedstawiamy tzw. chód 3-taktowy – przesunięcie obu kul do przodu i dostawienie kończyny chorej, a następnie zdrowej.

Najpierw do przodu stawiamy dwie kule, które będą nas asekurować. Krok zaczynamy od chorej nogi– odrywamy chorą nogę- prowadzimy ładny ruch, nie bójmy się zgiąć nogi i starajmy się prowadzić ją w linii (należy unikać uciekania nogą oraz szurania). Odstawiamy chorą nogę zaczynając kontakt z podłożem od pięty! Prostujemy nogę mocno w kolanie i usztywniamy, gdyż unikniemy niepożądanego zjawiska, które budzi lęk przy stawianiu kolejnego kroku tzw. „giving way” – niespodziewane, szybkie, gwałtowne uciekanie nogi. Nie bójmy się tego, ponieważ przy prawidłowym stawianiu kroku zminimalizujemy to ryzyko. Gdy chora noga spoczywa stabilnie na ziemi, dokładamy drugą zdrową nogę, która robi krok trochę dalszy niż chora noga. Następnie powtarzamy ten sam schemat:

1.KULE

2.CHORA NOGA

3.ZDROWA NOGA

Pewne odstępstwa od normy: 10% społeczeństwa preferuje chód, który polega na naprzemiennej pracy rąk i nóg i również w tym rytmie stawiania kul. Jest to tak zwany chód 4-taktowy – naprzemienne wysuwanie nogi i przeciwnej kuli, po czym kolejno dostawiana jest druga noga i druga kula. Jest to oczywiście dopuszczalny sposób chodzenia, jeśli fizjoterapeuta lub lekarz stwierdzi, że taki chód nie stwarza zagrożenia dla kończyny, która doznała urazu.

W pewnych przypadkach ze względu na unieruchomienie i niemożność obciążania nogi proponowany jest również chód 2-taktowy tzw. kangurowy – przesunięcie obu kul do przodu i następnie równoczesne dostawienie obu kończyn dolnych.

Jak cofać – skuteczny poradnik jak w odpowiedni sposób usiąść na łóżku i skorzystać z toalety.

Musimy sobie uzmysłowić pewne zależności- skoro chora noga zaczynała chód to w przypadku cofania będzie na odwrót: pierwsze aktywujemy zdrową nogę. Jeśli poruszamy się o kulach lub balkoniku (wszystkie zasady wyglądają identycznie) warto dojść do końca łóżka, aby lepiej wycelować potem w sam środek tapczanu. Jeśli dojdziemy do krawędzi to zaczynamy krok w tył od zdrowej nogi i cofamy się do momentu aż poczujemy materiał łóżka i wtedy możemy w kontrolowany sposób usiąść na nim. Można odłożyć kulę od zdrowej strony i trzymając wciąż kulę od strony chorej będziemy rozpoczynać siadanie. Żeby siad był bardziej kontrolowany i nie stwarzał zagrożenia warto podeprzeć się na zaciśniętej w pięść ręce, która powędruje na materac, aby pomóc w czynności. Gdy już chcemy usiąść warto też pomyśleć, żeby usiąść dość głęboko, aby uniknąć upadku, gdy będziemy zbyt płytko siedzieć na łóżku.

Również te samy zasady tyczą się toalety. Zaczynamy cofać od nogi zdrowej i gdy poczujemy, że toaleta jest na tyle blisko siadamy oczywiście kontrolując się poręczamy przy toalecie.

Poradnik dotyczy kul, jednak chodzenie o balkoniku dotykają te same wymienione wyżej zasady, więc łatwo przełożyć to na praktykę.

Jak należy poruszać się z jedną kulą?

Kulą podpieramy się po stronie przeciwnej od uszkodzenia. W przypadku zaburzeń dotyczących tylko jednej kończyny dolnej pacjent trzyma kulę po stronie zdrowej. Prawidłowo osoba, która doznała urazu prawej nogi, będzie trzymała kulę w lewej ręce. Podczas fazy wymachu kończyny zdrowej ciężar ciała przenosi się na kulę i odciąża chorą kończynę. Nie wzorujmy się na Doktorze House, którego charakterystyczny chód z laską po stronie chorej nogi kojarzy większość osób- raczej stosujmy się do sprawdzonych medycznych rad oraz fizjologii, czyli prawidłowego funkcjonowania.

Jak poruszać się po schodach?

Wchodzenie po schodach– Wchodząc do góry ustawiamy się przy poręczy, a kula zostaje przy jednej nodze. Spokojnie podchodzimy do krawędzi schodów i z tym poradnikiem nie warto bać się stawiać pierwszych kroków na schodach. Warto zapamiętać pewną regułkę, która ułatwi życie nie jednemu pacjentowi: „Zdrowa noga idzie do nieba” to znaczy, że pierwszą nogę, która postawimy na stopniu wyżej będzie nasza zdrowa kończyna. Następnie wspierając się na poręczy dołączamy chorą, pamiętając oczywiście, żeby ją ładnie oderwać i poprowadzić ruch prosto bez uciekania nogi na zewnątrz. A na końcu została nam tylko kula, która ląduje na tym samym stopniu co nogi. Następnie postępujemy według tego samego schematu.

Schodzenie ze schodów– Tutaj sekwencja wygląda po prostu na odwrót w porównaniu z wchodzeniem po schodach. Łapiemy się za poręcz i delikatnie przesuwamy rękę po poręczy w dół, żeby się przygotować do schodzenia i kładziemy kulę o stopień niżej- kula jest wtedy naszym zabezpieczeniem i ochroną, czujemy się wtedy stabilnie i z punktu widzenia biomechaniki ruchu taka sytuacja będzie najkorzystniejsza. Warto sobie przearanżować wyżej wspomnianą zasadę stosowaną przy wchodzeniu i w myślach przełożyć ją, że „Chora noga idzie do piekła”- co oznacza, że stawianie kończyny będziemy rozpoczynać od nogi chorej. Dlatego po opuszczeniu kuli, będziemy na schodku niżej stawiać chorą nogę pamiętając o tym, żeby ją usztywnić, wyprostować i pewnie stanąć. Kolejnym etapem będzie przeniesienie zdrowej kończyny. Potem odtwarzamy te 3 fazy.